środa, 9 września 2009

中國再見-Goodbye China

Nadszedl czas, aby opuscic Pekin i Chiny. Pociagiem pojechalismy do Manzhouli, miasta na granicy chinsko-rosyjskiej. Znowu 29-godzinna podroz. Biletow na miejsca lezace juz nie bylo, a wspolpasazerowie, ktorzy nam sie trafili to najgorsze uosobienie Chinczykow. Wogole to Chinczycy dobrym wychowaniem raczej nie grzesza. Mlaskaja, bekaja, pluja i sikaja gdzie popadnie, smieci rzucaja na podloge.
Typowo chinski wynalazek to dzieciece spodnie z dziura na pupie, dzieki czemu dzieciak, ktoremu sie zachce siku albo cos wiecej, po prostu kuca tam gdzie stoi i zalatwia potrzebe. Rodzice nie musza sie martwic o kupowanie pieluch. Za to piesi musza sie martwic chodzac po ulicy. Nigdy nie wiadomo w co wdepniesz.

Nasi sasiedzi w pociagu pluli na podloge, smieci rzucali na podloge, to samo robili z koscmi po zjedzeniu kurczaka. Wkrotce podloga pociagu wygladala jak wysypisko smieci. Niewiele pomagalo nawet to, ze obsluga kilka razy dziennie sprzatala.

Tak sobie jechalismy 12 godzin, az wieczorem przyszli dwaj konduktorzy, kazali nam zabrac bagaze i isc za nimi. Pytalismy dlaczego, ale wyjasnienia nie zrozumielismy. Zaprowadzili nas do wagonu restauracyjnego, bagaze kazali wlozyc pod stol i powiedzieli ze mozemy spac.
To byla ta pozytywna odmiana Chinczykow. Wlaczyl im sie tryb dobroci dla turystow i w odpowiednim momencie zabrali nas z wagonu, ktory w nocy przypominal pobojowisko. Ludzi bylo zdecydowanie wiecej niz miejsc, spali wszedzie, gdzie sie dalo, na brudnych podlogach, w przejsciach, w toaletach.
W wagonie restauracyjnym mogla przebywac tylko obsluga i policja, oraz pasazerowie, ktorzy wykupili bilety z posilkami. Ci przychodzili na jedzenie i wychodzili. Nam pozwolono tam spedzic cala noc.
Troche pogadalismy z konduktorami i policjantami. Kierownik pociagu zapytal czy lubimy baijiu. Domyslilismy sie ze to jakis alkohol. Kierownik przyniosl plastikowy pojemnik jak na olej napedowy i do miseczek nalal przezroczystego plynu. Nie bylo wyjscia, trzeba bylo wypic. Buzie nam sie troche powykrecaly, bo baijiu mialo "jedynie" 60%, no ale nie wypadalo odmowic. W koncu nie codzien pije sie wodke z szefami chinskich pociagow... Jedynie zdjec nam nie pozwolili robic. W koncu byli na sluzbie...
Cala noc przesiedzielismy w tym ich "Warsie", a gdy rano w wagonach zrobili sie luzniej wrocilismy tam.
Po poludniu dotarlismy do Manzhouli. Miasto to wyglada jak zbudowane z klockow Lego.

Kolorowe Manzhouli.

Matrioszka tuz przed granica chinsko-rosyjska.

Rosyjskim autobusem przejechalismy granice i dojechalismy do Zabajkalska, pierwszego miasteczka po rosyjskiej stronie.




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz